բ. ԱՌ  ՎԱՀԱԳՆ

1.         Գերագույն է Վահագնը, և Վահագնից վեր միայն Արա՛ն  է՝ Արարիչը Վահագնի և մեր:
2.         Վահագնը Զորության Աստվածն է Արի Ցեղի և Արայի կամքն է Արի Ցեղի մեջ` Արայի կամքով Սերն է հաստատում, արարման ոգին է հաստատում մեր մեջ և Հուրը մեր մեջ՝ զորության խորհուրդ:
3.         Վահագն է պահպանիչը և հովանավորողը Արիների. Վահագն է ամեն մի Արի պատանու սրտում հրդեհ բորբոքում: Վահագն է Արի քաջերի կրծքում բոցեր արձակում. Վահագն է Արի կույս աղջիկների հոգիների մեջ վառվող սիրո հուրը. Վահագն է հզորների բազուկը զորությամբ օծում:
4.         Վահագնը պաշտպանում է սերը պղծումից, բարին՝ չարիից, արարումը մեր՝ Չարիի ավերումից:
5.         Վահագնը արեգակերպ հսկում է անվերջ, որ Արարատը մութով չծածկվի և չապականվի Չարիի պղծումից:
6.         Թեև անեղ է Վահագնը՝ Զորության ինքնիշխան Տերը, խնամիչը Արի Ցեղի - նա աներևակայելիորեն ծնվում է Հուրից հենց Արարատում՝ պահպանելու համար մեր Ցեղը Արի:
7.         ԵՎ Վահագնը իր ծնունդով Գարուն է բերում, Մեծ Ջրհեղեղ - Երկիրը Չարի Վիշապի պղծությունից մաքրելու համար:
8.         Վահագնը ճանաչում է բոլոր Արիներին՝ նախնի, ներկա և որք գալոց են: Բայց ո՞վ է մեզանից ճանաչում նրան - միայն կատարելության հասած Աստվածամարդը՝ Ցեղամարդը: Միայն նա, ով իր մեջ իր Ցեղի Ոգին է զգում, ով զգում է իր Արիական ծագումը  և Հայր Արայից սերված լինելու զգացողությունը ունի:
9.         Միայն կատարելության հասած Աստվածամարդը կարող է հասնել Գերագույնին՝ Բացարձակ Ոգուն և տեսնել Վահագնին:
10.         Նայիր դու ինձ, ո՛վ, Արորդի՜. մի՞թե դու ինձ չես ճանաչում - ես դու եմ, ես Արի եմ, և մենք նույն արյունն ենք: Բայց ես Վահագն Աստծուն եմ տեսել, զգացել եմ նրան իմ հոգու խորքում, նրա զորությունն եմ իմ մեջ ամփոփել և նրա սիրով ճանաչել եմ ինձ որպես Արորդի, որպես իմ Ցեղի բնական անհատ, որպես Ցեղամարդ:
11.         ԵՎ ես Վահագնին երդում եմ տվել՝ երդում զորության, երդում հավատի ու բացարձակության. ՙԵս Ցեղակրոն եմ. և ահա կերդվեմ Վահագնի աջի վրա՝ երբեք չմեղանչել ուխտիս դեմ՝ ապրել, գործել ու մեռնել որպես Ցեղամարդ, որպես Վահագն Աստծո նվիրյալ ուխտավոր՚:
12.         Իսկ դու, տենչալով արեգ, ինչո՞ւ ես թաքնվում նրանից. մի՞թե երկար ապրելով խավարի մեջ այլևս չես դիմանում Վահագնյա Արեգի Զորությանը. մի՞թե շատ է զորավոր Վահագնյա արեգը քո տկարացած աչքերի ու հոգու համար:
13.         Մի՜ վախեցիր արեգից, ո՛վ, Արորդի՜, մի՜ թաքնվիր նրանից. դա գարնան արեգն է, կյանքի արեգն է. փարվիր նրան, զորացիր նրանով և սպասիր Վահագնին: Գարնան արեգով է գալու Վահագնը:
14.         Վահագնի հետ պիտի խոսենք հիմա - Աստվածը մեր Արիական Հայության:

Դ. ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜, քո երջանկությունը կատարելության մեջ է, ամբողջության մեջ է. երջանկությունը հավաքականությամբ է:  Այդպես է պատգամում Ամենազոր Վահագնը:
2.         Անհատական երջանկությունը հավաքական երջանկությունից դուրս՝ պատրանք է - դա դժբախտություն է, դա փախուստ է ինքդ քեզանից, դա ինքնախաբեություն է:
3.         Նա, ով իր Ցեղի Ոգու մեջ կգտնի իր ուրախության աղբյուրը - կարժանանա անանց երանության:
4.         Անձնական երջանկության վարդապետությունը - ահա թշնամին հավաքական երջանկության և անհատի հոգին ավերող հրեշը:
5.         Բարեկենդանապաշտություն - ահա անհատական երջանկության հրեշային դավանանքը՝ հոգևոր մայրը բոլոր տեսակի հակաազգային և քանդիչ ուժերի:
6.         Բարոյապես անբանացնելով անհատին՝ այդ թունավոր վարդապետությունը նրան թեքում է դեպի կեղծ աշխարհաքաղաքացիություն և ապա դեպի ազգային դիմազրկում:  Դա եսամոլ թշվառականներ է ստեղծում և ոչ՝ առաքինի ու անձնվեր Ցեղամարդեր, ոչ՝ հրաշունչ մարտիկներ:
7.         Անցեղաշունչ անհատի այդ հասկացողությունը երջանկության մասին - դա է մեր երբեմնի արիասիրտ ու հզոր Ցեղը սրտաթափողը:
8.         Խոզաբարո երջանկություն - հոգևոր խթանիչը անցեղաշունչ սերունդների:  Սրան կպարտի Արի Հայը անցյալի իր պարտությունները և այսօրվա իր պարտվողական ոգին:
9.         Կա՜մ այդ անկումի վարդապետությունը, կա՜մ Ազգը՝ պիտի մեռնի մեկն ու մեկը դրանցից:  Շարունակեց ապրել դա Արորդիների հոգու մեջ՝ պիտի կորչի Արի Հայը, ուստի և Ցեղը:  Մեռավ դա - պիտի վերապրի մեր Ցեղը:
10.         Բարոյապես սնանկ է անհատը, երբ նրան պակասում է ազգային հպարտանքի զգացումը - ծնողը ազգային ինքնաճանաչողության:  Առանց այդ բարձր առաքինության պակասավոր է անհատը որպես մարդ և որպես անդամ հավաքականության:
11.         Այդ նվիրական զգացումը անսպառ աղբյուրն է լուսավոր հայրենասիրության, ցեղային բարոյականի ու երջանկության:
12.         Ազգիդ մեջ արթնացավ Ցեղը - մարդկային հոգին սրբվում է բոլոր տեսակի արատներից ու տկարություններից. դառնում է համակ սեր ու նվիրում դեպի մերձավորը՝ միշտ պատրաստ զոհաբերության իր ազգակցի համար:  Այդ դեպքում անհատը իր մերձավորների մեջ տեսնում է իրեն՝ այլ անունով ու պատկերով:
13.         Ազգակիցներիդ մեջ տես քեզ և արձագանքիր նրանց ցավերին. դա ասել է՝ վերապրիր Ազգիդ և՜ ողբերգությունը, և՜ երջանկությունը . - ավելին՝ թող քո հաղորդությունը դառնա Ազգիդ ճակատագիրը, նաև քո կնունքը. քո սիրտը պետք է պատասխանի Ազգիդ ամեն մի սրտազարկին:  Այդտեղ է իրական երջանկության աղբյուրը:

Զ.  ՑԵՂԱԿՐՈՆՈՒԹՅՈՒՆ

1.         Զորության համար, արարման համար եղիր Ցեղակրոն, ո՛վ, դու, Արորդի՜:  Դա է միակ ուղին քո կատարելության որպես Ցեղամարդ:  Դա է կամքը Վիշապաքաղ Վահագնի:
2.         Լինել Ցեղակրոն կնշանակե՝ Ցեղդ քո մեջ կրել՝ Ցեղիդ ծագումը, արյունը, լեզուն, բարքերը... և այդ բոլորը որպես անքննելի հավատք:
3.         Ցեղակրոնությունը - Ազգիդ ծագումի ճանաչումն է դա, ճանաչումը մի գերիվարո ՈՒժի, Էության. այդ ՈՒժ-Էությունից ծնված լինելուդ զգացողությունն է դա, այդ ՈՒժ-Էությանը պատկանելուդ զգացողությունն է դա:
4.         Թե ցեղաճանաչ ես - դու կհամոզվես, որ Արի Ցեղդ հարազատ գերական է մարդկության մեջ:
5.         Թե ցեղահավատ ես - դու կպաշտես և մի այլ աստվածություն՝ Ցեղիդ Արյունը, որի անարատության մեջ է քո և Ազգիդ հավերժումը:
6.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ բնապաշտ ես, մարդապաշտ ես, ցեղապաշտ ես, ազգապաշտ ես, տոհմապաշտ ես, ընտանեպաշտ ես:  Չլինել այդպիսին, կնշանակե՝ չլինել լիարժեք մարդ:
7.         Սիրելով ու զորացնելով քո տոհմը, դու Ազգդ ես զորացնում. սիրելով ու զորացնելով Ազգդ, դու Ցեղդ ես զորացնում. սիրելով ու զորացնելով Ցեղդ, դու Մարդկությունն ես զորացնում:
8.         ԵՎ թե կռվում է Ցեղակրոնը, ապա կռվում է ոչ թե այլոց ատելով, այլ սիրելով իր Ազգն ու Ցեղը:  Արորդին իր ցեղակրոնությամբ պարտավորված է պաշտպանել իր Ցեղն ու նրա արարումը այլոց թշնամանքից:
Ցեղակրոն ես - ասել է՝ ողջունում ես ազգային ինքնությունը Ցեղի մեջ, որն այլ բան չէ, եթե ոչ Ազգ-Անհատի արդար և արգասավոր ձգտումը՝ հավատարիմ մնալ իր Ցեղի ազգային Ոգուն, պահպանել իր արարչական դիմագիծը և պահպանել իր Հավաքական Անձի ազատությունը Ցեղի ամբողջության մեջ:
10.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ գիտակցում ես, որ Ցեղով է ապրում, ստեղծագործում և հավերժանում Ազգը քո:  Մարդկային մշակույթի առաջընթացային զորութենական ուժ է Ցեղակրոնությունը:
11.         Արդ, թե ինչու ազգային անհատականության եղծումը դու պետք է դիտես որպես ոճիր՝ ուղղված Ցեղիդ և ի մասնավորի՝ Ազգիդ դեմ:
12.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ պարտ ես, կամիս, կարող ես և պետք է քո զորությամբ գերազանցես ավերող Չարիին, քանզի դու արարող ես, և արարողն է գերհզորը, հաղթականը:
13.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ քո անձնական կամքի մշակումով սատարում ես Ազգիդ Ոգու ահագնացումին՝ Վահագնացումին:  Ցեղիդ կամքի աստվածացում Ազգիդ մեջ - ահա թե ինչի պիտի ձգտես հարաժամ:
14.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ տկարություն ու նահանջ չես ճանաչում. քո մեջ կամքը ծարավի է ուժի, պատրաստակամ՝ զոհաբերության, ճիգացող՝ Ցեղիդ ուժերի կենտրոնացման:
15.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ պարտվողականության, կրավորական տառապանքի, սարսափի հոգեբանության, ընկճվածության, մտքի անիշխանության և առհասարակ թշվառ կացության հանդեպ խորշանք պիտի զգաս ընդմիշտ:
16.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ մարդկությանը ներկայանում ես ցեղադրոշմ ազգայնականությամբ:

ը. ՍԵՐԸ  ԶՈՐԱՑՆՈՂ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜, Ցեղակրոն է սերը քո - արարչական շնորհ է այն, որ տրված է քեզ արարելու, հայրանալու, նվիրվելու, զոհաբերվելու, հավերժանալու համար: Այս է պատգամը Վահագնի:
2.         Ցեղակրոնության սերը պատկանելության զգացողություն է: Սիրել, կնշանակե՝ զգացմունքներով կապվել հարազատ ընդհանրությանը՝ Ցեղին, Ազգին, Տոհմին, Ընտանիքին, Հայրենիքին... կնշանակե՝ սիրել այդ ընդհանրությունը՝ այն բոլորը և բոլորին, որ քոնն են, քո հարազատը և որոնց մեջ դու քեզ ես զգում:
3.         Սերը ընդհանրական զգացողություն է, և այն չի մասնատվում. չես կարող սիրել հորդ, բայց չսիրել մորդ. չես կարող սիրել Ազգդ, երբ չես սիրում ընտանիքդ...
4.         Որքան անձուկ է քո հարազատ ընդհանրությունը, այնքան քո սերը նվազ է. որքան ընդգրկուն է քո հարազատ ընդհանրությունը, այնքան քո սերը ծավալուն է ու հոգեբուխ:
5.         Ահա թե ինչու է սերը Ցեղակրոնին կատարելության հասցնում, քանզի նրա պատկանելության զգացողությունը ուժգնանում է Ցեղային ծագումով, Ազգի արյունով, Հայրենիքի սիրով, Տոհմին հավատարմությամբ, Ընտանիքին կապվածությամբ:
6.         Ցեղաշունչ մարդը սիրում է այն ամենը, ինչ Ցեղինն է, ինչ Ազգինն է: Արորդուն պատգամվում է օծել Ազգի արյունը, պաշտել Ազգի սովորույթները, Ազգի բարոյական արժեքները, զարգացնել Ազգի մշակույթը... և սիրելով, նվիրվելով դրանց, պահպանել ու զորացնել դրանք՝ ի հավերժումն Արորդյաց ՈՒխտի:
7.         Անցեղաշունչ մարդու սերը արգասավոր չէ, և այն սնում է լոկ իր անձին ու իր անձով էլ չքանում է:
8.         Սերը կատարելության տանող Ցեղաշունչ ընտանիքի շնորհն է. միայն Ցեղաշունչ ընտանիքի զավակների մեջ է ձևավորվում Ցեղային պատկանելության զգացողությունը:
9.         Սերը ձևավորվում է սիրո մեջ: Նորածինն իսկ սիրո ծարավ է. նա ծարավ է ոչ միայն սիրվելու, այլև սիրելու: ԵՎ որքան շատերը նրան սիրեն, և որքան շատերի սիրի նա, այդքան առավել կզորանա նրա սիրո զգացմունքը:
10.         Երեխային սեր պիտի սնել, որ նա էլ այդ սիրով զորացած, նվիրաբերվի իր հարազատ հանրությանը, երջանկացնի ազգակիցներին ու ինքն էլ երջանկանա նրանցով: ԵՎ երբեք երեխայի սիրո զգացմունքին ատելություն չխառնել:
11.         Ընտանիքի որդին իր զգացմունքներով կապվում է իր ծագումի հետ, որի խորհրդանիշն է հայրը:  ԵՎ որքան խորն է որդու ծագումի զգացողությունը, այնքան առավել է որդին սիրում ծնողներին:  Ցեղաշունչ ընտանիքի զավակների մեջ է կատարելության հասնում որդիական սերը:
12.         Ծնողական սերը սիրո գերագույն արտահայտությունն է:  Ծնողական սերը տառապանք է, նվիրում է, ինքնամոռացում է, ինքնազոհողություն է:  Ծնողական սերը տառապալից երջանկություն է:  ԵՎ թերզարգացած զգացմունքներով մարդը լիարժեք ծնող չի լինի:
13.          Միայն ցեղաշունչ մարդու մեջ է կատարելության հասնում ծնողական սերը. քանզի ծնողական սերն իր մեջ ունի և՜ որդեսիրություն, և՜ ծնողասիրություն, և՜ եղբայրասիրություն, և՜ Հայրենասիրություն... ծնողական սերն իր մեջ ունի իր Տոհմի, իր Ազգի զգացողությունը, որպես իր զավակների հարատևման հիմք:
14.         Ցեղաշունչ ծնողական սերը գերազանցում է բոլոր տեսակի այլ զգացմունքներին:  ԵՎ հենց այդ ծնողական սիրո զգացմունքն է զորացնում հոր ու մոր փոխադարձ սերը - նրանք իրենց զավակների մեջ են սիրում իրար. նրանց զգացմունքները միահյուսված են իրենց զավակների մեջ:
15.         Ազգի սերը մարդու մեջ - իր ընտանիքի, իր տոհմի զգացողությունն է, իր ծագումի, իր արյունի զգացողությունն է:  Ազգասիրությունը ձևավորվում է հենց ընտանեկան սիրո մեջ:  Թերզարգացած սիրո զգացմունքներով մարդը չի կարող ազգասեր լինել:  Ազգասիրությունը ցեղաշունչ ընտանիքի շնորհն է միայն:
16.         Հայրենիքի սերը - Մայր Հողում իր արմատի զգացողությունն է մարդու մեջ:  Իր սեփական արմատը չզգացող մարդու մեջ չի կարող լինել Հայրենասիրություն որպես զգացմունք:  Անհիմն և ողբալի է Հայրենասիրությունը այն մարդկանց, որոնց ընտանիքը Ազգի մանրապատկերը չէ:

ժ. ԳԵՂԵՑԻԿԸ  ՆԵՐԴԱՇՆԱԿՈՂ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜, թե Ցեղակրոն ես, ասել է՝ գեղապաշտ ես: Դա է կամքը Վահագնի:
2.         Գեղեցիկը բնական համաչափությունն է: ԵՎ գեղեցիկը դիտվում է իր ամբողջության մեջ: Իր ամբողջությունից դուրս գեղեցիկը չենք կարող զգալ:
3.         Ամեն Ազգ և Ազգային համապատասխանում են իրենց հարազատ բնաշխարհին. և ամեն Ազգ ու Ազգային գեղեցիկ են իրենց հարազատ բնաշխարհի մեջ. օտար բնաշխարհում դրանք կարող են գեղեցիկ չլինել: ԵՎ օտար գեղեցկությունը քոնը չէ. քոնը քո ազգային գեղեցկությունն է:
4.         ԵՎ անհատի գեղեցկությունը անպայման ազգային ամբողջական գեղեցկության մասնավոր արտահայտություն է: ՈՒստի գեղեցիկը - ազգային գեղեցկության 0րինաչափ զարգացումն է անհատի մեջ, իսկ ոչ գեղեցիկը՝ օրինաչափության խախտումը:
5.         Գեղեցիկը համաչափություն է, տգեղությունը՝ համաչափությունից շեղում: Տգեղությունը արատ է: Տգեղությունը անառողջություն է, անկատարություն է: Իսկ անկատար մարդուց անկատար սերունդ կծնվի:
6.         Անկատար մարդը առողջ հոգի չի ունենա: Առողջ հոգին առողջ մարմնի մեջ կլինի. հուժկու հոգին՝ գեղեցիկ, ներդաշնակ մարմնի մեջ:

ժա. ԲԱՐՈՅԱԿԱՆԸ  ՀԱՍՏԱՏՈՂ

1.         Արորդի՜, մենք՝ բոլոր Արիներս, Արայի որդիներն ենք և բոլորս էլ նրա հաճությունն ունենք: ԵՎ մեր անձնական վարքով ու բարքով ենք մնում այդ հաճության մեջ կամ ինքներս լքվում նրանից: Ցեղակրոն բարոյականն է միայն աստվածավայել ապրելու պայմանը: Այդպես է պատգամում Վահագնը:
2.         Եղիր հպարտ. գոյությունդ քարշ տալու համար մի՜ սողա, մի՜ ստորանա և մի՜ ստիր: Ստել կնշանակե՝ հայհոյել ճշմարիտը, աստվածայինը: Ստորանալ կնշանակե՝ դադարել մարդ լինելուց:
3.         Եղիր ազատ - կամովին ստրուկի և հանցագործի միջև չկա տարբերություն:
4.         Եղիր բացարձակ , և ոչ մի զիջում՝ հանցանք է զիջելը: Զիջել կնշանակե՝ թույլ լինել, պարտության հետ հաշտվել:
5.         Եղիր վեհանձն - ստորությունը մնում է ստորություն, անգամ այն ժամանակ, երբ այն կատարվում է հանուն ամենանվիրական շահերի. դա նախ բարոյազրկում է և ապա տկարացնում իրենից օգտվողին:
6.         Եղիր ինքնահարգ - անիմաստ և զզվելի է քննադատությունը, եթե այն ստեղծագործություն չէ:
7.         Եղիր զինապաշտ, և քո սուրը թող երբեք պատյան չդրվի՝ նույնիսկ սիրո և աղոթքի պահին:
8.         Եղիր անզիջում - թե Չարին ձեռք բարձրացնի Արի մորթելու՝ այդ ձեռքը կտրիր, գլխի հետ մեկտեղ:

ժբ. ՆԱԽՆՅԱՑ  ՈԳԻՆԵՐԸ ԶՈՐԱՎԻԳ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜, քո Հավատքը նաև պաշտամունք է սուրբ Նախնիների: Միայն նախնիներիդ զգալով է, որ դու կապրես աստվածահաճո կյանքով: Դա է կամքը Հայր Արայի:
2.         Դեպի հավերժություն են ձգվում քո նախնիք՝ մինչև Արարիչ: ԵՎ  հավերժության մեջ են արարել նրանք քեզ: ՈՒրեմն դու էլ հավերժից ես գալիս, և քո մեջ հավերժող հուրը կա:
3.         Քո բոլոր նախնիք ոգեղինացած շրջապատում են քեզ - նրանք քեզ հետ են, քո շուրջն են. նրանք տեսնում են քեզ, նրանք լսում են քեզ, նրանք զգում են քեզ:
4.         Քո նախնյաց ոգիները Մայր Հողից դուրս չեն՝ նրանք հենց Մայր Հողի վրա են, և հենց այդ Հողի վրա միայն դու կարող ես զգալ նրանց, հարաբերվել նրանց հետ: Քո նախնյաց ոգիները զորավիգ են քեզ ամեն պահ և ամենուր:
5.         Հոգին է ոգուն զգում, հոգին է ոգուն միանում, հոգին է կապվում ոգու հետ. և միայն հոգով դու կարող ես զգալ քո նախնյաց ոգիներին ու հոգով միանալ նրանց, զորանալ նրանցով:
6.         Քո նախնիք քո անցյալն են. հենց նրանք էլ քո ապագան են: Նրանք քեզ են արարել, դու էլ նրանցով զորացած՝ նրանց պիտի արարես - դու էլ նախնի պիտի լինես քո արարումով: ԵՎ այդպես անվերջ պիտի հավերժես դու, պիտի հավերժեն Տոհմդ, Ազգդ, Ցեղդ:
7.         Հոգալով քո ապագան, դու պիտի քո անցյալը փայփայես. դու պիտի զգաս քո նախնյաց ոգիներին և հոգով կապվես նրանց հետ, հզորանաս և հավերժես Ազգդ գալոց սերունդներով, ժառանգումով:
8.         Չզգալով քո նախնիներին, դու զրկվում ես քո անցյալից, զրկվում ես քո ծագումից, քո կենսագրությունից:
9.         Անցյալ չունեցողը ապագա էլ չի ունենա, քանզի քո անցյալն ու ապագան նույնանում են իրար քեզ շրջապատող ոգիների մեջ. դու զրկում ես քեզ ամբողջականությունից. դու կիսատվում ես որպես Ես:
10.         Իսկ կիսատ Ես-ը առողջ չի լինի՝ նրա զորությունը տկար կլինի, նրա սերը տկար կլինի, նրա հոգին տկար կլինի և կվտանգվի շարունակելիությունը նրա:
11.         Որքան ուժեղ է Ազգի սերունդը զգում իր նախնյաց ոգիներին և որքան զորավոր է նրա կապը նախնյաց ոգիների հետ, այնքան ամբողջական է Ազգը: ԵՎ Ազգի սերունդն այդ ամբողջության մեջ առավել ապահով է, առավել զորեղ է, առավել կենսունակ է: ԵՎ այդ ազգային ամբողջության մեջ է միայն ազգային անհատն ապահովում իր բնական շարունակելիությունը: Ո՛վ, Արորդի՜, քո և քո պապերի արանքում խցկվել է ինչ-որ մեկը և թույլ չի տալիս, որ տեսնես քո պապերին, ճանաչես ու կապվես քո պապերին: Դրա համար էլ անցյալը դատարկ է քեզ համար՝ դու չկաս այնտեղ. գալիքն էլ դատարկ է քեզ համար՝ դու չկաս այնտեղ: Քեզ մնում է միայն այսօրը: Բայց այսօրն էլ չկաս դու. և քո այսօրը մահվան ջղաձգություն է լոկ:
13.         Ոչ ետ ես նայում և ոչ էլ առաջ. ոչ քո պապերին ես զգում և ոչ էլ քո թոռների մեջ ես ապրում. ապրում ես միայն այսօրով՝ սարսափում ես մահից, բայց կյանքն էլ չես սիրում. և մահի մեջ ես մահից փրկություն որոնում:
14.         Ամեն տեսակի արդարացում ողջերին մոլորեցնելու համար է միայն. նախնյաց ոգիները ոչ մի արդարացում չեն ընդունում:
15.         Նախնյաց ոգիներն են պահում տան պատերը կանգուն. իսկ նրանք այնտեղ են, ուր օջախ կա: Օջա՛խ վառեք, Արինե՜ր, օջա՛խ և օջախի վրա միայն տուն կառուցեք:
16.         Քո ոգեղեն նախնիները քո հոգևոր աշխարհն են, իսկ քո մարմնավոր շրջապատը՝ քո իրական աշխարհը: Նախնիներիդ հետ դու կապված ես քո անցյալով ու գալիքով, իսկ մարմնավոր հարազատներիդ հետ՝ քո ներկայով: Դու պետք է չկասկածես ու չմեղանչես այդ երկու աշխարհներից ոչ մեկի նկատմամբ:
17.         Քո նախնիք են քո անցյալը, նրանք են նաև քո ապագան: ԵՎ դու քո ներկայով քո անցյալն ու ապագան կապում ես իրար:
18.         Դու քո անցյալից չես կարող զրկվել, հակառակ դեպքում դու կվերածվես անտոհմիկ որբի ու չես իմանա, թե ով կամ ինչ ես դու, ուրկից ես գալիս և ուր ես գնում:
19.         Քո անցյալով ես հաստատում դու քեզ. դու ամբողջանում ես քո նախնիներով. և ինչպե՞ս չհավատաս քո նախնիներին, երբ ինքդ երեկ նախնի ես եղել և վաղը նորից նախնի պիտ լինես:
20.         Ո՛վ, Արորդի՜, քո նախնիք քեզ հետ են. քեզ հետ են քայլում, քեզ հետ են նստում, քեզ հետ են շնչում բուրմունքը հողի, քեզ հետ են գարնան արեգը գրկում:
21.         Քո նախնյաց ոգիք ողջերի նման ժպիտ են սիրում, ջերմություն և լույս. սիրվել են սիրում ողջերի նման և բոլոր մեր ողջ հայրերի նման, ողջ որդվոց կողմից պաշտվել են սիրում. սիրում են նաև գթալ ու հոգալ:
22.         Քո նախնյաց ոգիները ավելի մոտ են Աստվածներին. նրանք Աստվածների հետ սեղան են նստում և Աստվածների օրհնանքը ստացած, քեզ են փոխանցում զորությունն իրենց:
23.         ԵՎ մենք մեր նախնիների միջոցով ենք Աստվածներին զգում. և Աստվածներն էլ մեր նախնիների միջոցով են մեզ կյանքով սնում:
24.         Տաճար ենք շինում ոչ թե պարզապես աղոթք ասելու. Տաճար ենք շինում մեր նախնյաց համար: ԵՎ այդ Տաճարում են հավաքվում մեր նախնիների ոգիները, և Տաճարում  մենք հանդիպում ենք նրանց, հոգեձուլվում նրանց հետ և նրանց միջոցով Աստվածներին հասնում:
25.         ԵՎ այն Տաճարում, ուր նախնիք չկան, աղոթքը Աստծուն թատերախաղ է լոկ. և այդ Տաճարից դու դուրս ես գալիս խղճով դատարկված ու հոգով տկար:
26.         Ո՛վ, Արորդի՜, նախնիներիդ մեջ է զորությունը քո. Մայր Հողը հենց նրանով է Հայրենիք քեզ համար, որ այնտեղ են բոլոր նախնիները քո. և Մայր Հողից դուրս քո նախնիք չկան, քո Մայր Հողից դուրս Հայրենիք չկա:
27.         Մայր Հողի վրա նախնիները քո Վահագնի Զորությամբ են քո հոգին սնում և Աստղիկի Սիրով քո սերն են օծում:
28.         ԵՎ թե դու զգում ես քո նախնիներին, թե միաձուլված ես հոգով դու նրանց, քո ուժից բացի դու զգում ես քո մեջ ուժը պապերիդ և քո թոռների զորությունն ես զգում: ԵՎ դու գերհզոր ես քո Մայր Հողի վրա:
29.         ԵՎ երբեք Չարին չի կարող լինել քեզանից հզոր քո Հայրենիքում, քանզի քեզ հետ են բոլոր նախնիները քո, քեզ հետ են բազում չծնված մանկտիք և՜ ոգիացող զառամյալ մայրեր, և՜ մարմնավորված ոգիք նորածին:

ժե.  ՏՈՀՄԸ ՎԵՄՆ Է  ԱԶԳԻ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜ - միայն տոհմական անհատը կարող է կատարելության հասնել, դառնալ Ցեղամարդ:  Թե դու Տոհմ չունես՝ դու չունես և Ազգ, դու չունես և Հայրենիք:  Այդպես է աստվածային կամքը Վահագնի:
2.         Տոհմն է Ազգի հիմքը:  Տոհմը Ազգի մանրապատկերն է, ընտանիքը՝ Տոհմի. Տոհմը Ազգի բնական մասն է, ընտանիքը՝ Տոհմի. Տոհմը Ազգի սերնդարանն է, ընտանիքը՝ Տոհմի. Տոհմը Ազգի արյունն է, ընտանիքը՝ Տոհմի. Տոհմը Ազգի պահպանիչն է, ընտանիքը՝ Տոհմի:
3.         Քո Տոհմը հենց դու ես քո բոլոր նախկին, ներկա և գալիք սերունդների հետ մեկտեղ:  Տոհմը - դա քո արյունն է, քո ծագումը որպես անհատ:
4.         Տոհմը - դա քո ծագումի, արյան այն ընդհանրությունն է, որ ունես դու և ունեն քո հայրը, քո պապը, ապուպապը, որ ունեն քո եղբայրները, քո հորեղբայրը...
5.         Նայիր քո հորը, քո պապին, քո հորեղբորը, եղբորն ու հորեղբորորդուն՝ ի՛նչ նման եք դուք իրար. քանզի դուք նույն Տոհմն եք, նույն տոհմական արյունն ունեք, նույն տոհմական ծագումն ունեք, նույն տոհմական Ես-երն եք դուք:
6.         Ազգիդ արյունը քո Տոհմի միջոցով ես ստանում դու. քո Արի ծագումը Տոհմիդ մեջ ես ստանում դու և Ցեղիդ զգացողությունը Տոհմիդ մեջ ես ձևավորում դու:
7.         ԵՎ Ցեղամարդ լինել, ասել է՝ լինել տոհմական. Ազգին պատկանել, ասել է՝ պատկանել Տոհմին:  Տոհմ չունեցողը ինչպե՞ս իմանա իր ով լինելը, իր ծագումը նա ինչպե՞ս իմանա, ինչպե՞ս իմանա, թե ինչ արյուն ունի:
8.         ԵՎ վա՛յ այն Ազգին, որի առաջնորդն անտոհմիկ է - այդ Ազգն իր ճակատագիրը պատահականության գիրկն է գցում:  Վստահություն՝ միայն տոհմական անհատին:
9.         Քո ոգին քո Տոհմի մեջ է՝ տոհմական ոգի է նա:  ԵՎ քո շարունակելիությունը միայն քո Տոհմի մեջ է՝ դու կվերածնվես միայն քո Տոհմում:
10.         Քեզ արարել է քո հայրը, և ուրիշ ոչ ոք չէր կարող քեզ արարել:  Իսկ քո հայրը քեզ արարել է ոչ թե ոչնչից, այլ նա քեզ արարել է հենց քո ոգուց, որ նույն Տոհմի մեջ է:
11.         Դու քո շարունակելիությունը հաստատում ես քո Տոհմի միջոցով և Տոհմիդ մեջ:  ԵՎ դու շահագրգռված ես քո Տոհմի զորության մեջ:  Թե դու չզորացնես քո Տոհմը, թե Տոհմի սերունդ չտաս, էլ ինչպե՞ս դու վերածնվես, ո՞ւմից:
12.         Դու արարում ես քո ապուպապին, քո թոռան թոռն էլ քեզ պիտի արարի:  Հենց քո շարունակելիության զգացողությամբ ես դու սերունդ տալիս՝ Տոհմի սերունդ:
13.         Հայրն իր Տոհմի մեջ է վերածնվում իր սերունդների միջոցով:  ԵՎ հայրն է առաջին պատասխանատուն իր Տոհմի սերնդատվության և զորության համար:  Հենց այդ պատասխանատվությամբ նա մայր է ընտրում իր սերնդի համար: 
14.         ԵՎ ինչպես ամեն սերմնացան բերրի հող է ընտրում իր սերմի համար, այնպես էլ հայրը բերրի, առողջ ու գեղեցիկ մայր է ընտրում իր սերնդի համար:
15.         Մայրը ծնում է հոր զավակին:  ԵՎ այդ զավակները հոր Տոհմի սերունդ են, հոր Տոհմի ոգիներն են:  ԵՎ մայրը իր ծնած զավակների միջոցով միայն պիտի վերածնվի:
16.         ԵՎ մոր ոգին, որ իր շարունակելիությունը իր զավակների միջոցով է ապահովում, այսուհետև իր երեխաների Տոհմի մեջ է:
17.         Եթե հայրը միշտ վերածնվում  իր իսկ Տոհմում, ապա մայրը ամեն անգամ վերածնվում է տարբեր Տոհմում. ամեն անգամ նա վերածնվում է այն Տոհմում, որի զավակների մայր է լինում:  ԵՎ Տոհմի զավակների մայրը հաջորդ անգամ վերածնվում է որպես այդ Տոհմի դուստր:
18.         ԵՎ իր երեխաների Տոհմն է մոր հաջորդ վերածնունդին դառնալու հայրական Տոհմ:  ՈՒստի մայրը իր երեխաների Տոհմի մայր է, և երեխաների Տոհմն է դառնում նրա համար հարազատ Տոհմ:  ԵՎ մայրը նույնպես շահագրգռված է Տոհմի սերնդատվության և զորացման մեջ:
19.         ԵՎ թե կինը չդառնա ամուսնու Տոհմի մայր, չնպաստի նրա զորացմանը և սերնդատվությանը, նա ինքն իրեն կկտրի իր շարունակելիությունից:
20.         Երեխան որբանում է ոչ հորից և ոչ մորից. նա որբանում է իր Տոհմից, իր ծագումից:  Զրկվելով ծնողներից, երեխան կմեծանա իր Տոհմի մեջ ազգականների խնամքի ներքո:  Բայց զրկվելով իր Տոհմից, նա զրկվում է իր կենսական ուժից, իր ինքնանորոգման զորությունից, և վտանգվում է նրա շարունակելիությունը:
21.         Տոհմական արժեքները դրական կամ բացասական չեն լինում, այլ լինում են բնական կամ անբնական:  Բնական են, եթե իրենց մեջ խտացնում են ազգային արժեքները. անբնական են, եթե իրենց մեջ չունեն ազգայինը:  ԵՎ ողբալի է հայրենասիրությունը այն Տոհմի, որը Ազգի մանրապատկերը չէ:
22.         Միայն Տոհմի աղջիկը կարող է Տոհմի մայր լինել:  Տոհմի այրը իր տոհմական սերնդի համար ընտրում է տոհմական աղջիկ, որն ունի հոգու, մարմնի, արյան անարատություն, որպեսզի իր սերուդը լինի առողջ և անարատ:     
23.         Տոհմի աղջիկն էլ ընտրում է տոհմական ամուսին, որն ունի հոգու, արյան անարատություն, որպեսզի իր ծնած սերունդը լինի առողջ ու անարատ. և այդ անարատությամբ ու առողջությամբ նա վերածնվի այդ Տոհմի մեջ:
     

ժզ.  ԸՆՏԱՆԻՔԸ  ՍՐԲԱԶԱՆ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜ - Ցեղաշունչ Ազգը Ցեղաշունչ Տոհմեր կունենա. Ցեղաշունչ Տոհմը՝ Ցեղաշունչ ընտանիքներ: Այդպես է կամքը Մայր Անահիտի:
2.         Ընտանիքը Տոհմի ընտանիքն է: Ընտանիք չի ստեղծվում - ընտանիքը ճյուղավորվում է և հենց Տոհմի մեջ ճյուղավորվելով, բազմանում է:
3.         Ընտանիքը Տոհմի սերնդատվության բջիջն է: Թե սերունդ չկա, թե մայրացում չկա՝ էլ ի՞նչ ընտանիք - դա սոսկական արուի ու էգի հարաբերություն է, բայց ոչ՝ ընտանիք:
4.         Տոհմի սերունդը ընդհանրական է: Տոհմի բոլոր զավակները նման են իրար և՜ տոհմական դիմագծով, և՜ տոհմական հոգեբանությամբ, և՜ բարոյական զգացողությամբ, և՜ սովորույթներով:
5.         ԵՎ Տոհմի ընտանիքները իրենց մեջ ունեն նույն տոհմական կենսափորձը, նույն բարոյական ու հոգևոր արժեքները, նույն սովորությունները: Տոհմի բոլոր ընտանիքները նման են իրար:
6.         Թե ընտանիքը կտրվի Տոհմից - նա կկտրվի տոհմական ավանդույթներից, բարոյական ու հոգևոր արժեքներից: Թե ընտանիքը կտրվի տոհմական ավանդույթներից - անօրինությունը կտիրապետի ամբողջ ընտանիքի մեջ: ԵՎ երբ անօրինություն տիրի ընտանիքում - կապականվեն ընտանիքի կիները: Եթե ապականվեն կիները - իրար կխառնվեն Տոհմերը և ապա Ազգերն ու Ցեղերը:
7.         Թե ընտանիքը կտրվի Տոհմից - ընտանիքի զավակները չեն միավորվի Տոհմի ամբողջությամբ: Եթե զավակները չմիավորվեն Տոհմով - տարբեր սովորություններ ու բարոյական արժեքներ կբախվեն ընտանիքում:
8.         Եթե տարբեր բարոյական արժեքներ բախվեն ընտանիքում - ընտանիքի զավակները տարբեր անձնական շահերով կբախվեն իրար:
9.         Եթե ընտանիքում բախվեն տարբեր անձնական շահեր - եղբայրների մեջ կձևավորվի փոխադարձ անվստահություն, անհանդուրժողականություն, հոգեբանական պառակտում:
10.         ԵՎ երբ ընտանիքում տիրի հոգեբանական պառակտում - այդ ընտանիքը կտկարանա և կքայքայվի:
11.         Եթե ընտանիքը կապված է Տոհմին և տոհմական ամբողջության մաս է - ընտանիքի զավակները միավորվում են այդ ամբողջությամբ: Այդ ամբողջության մեջ նրանք զգում են իրենց զորությունը և վեհանում են. նրանք զգում են իրենց Տոհմի ուժը իրենց մեջ:
12.         Այդ ընտանիքում տիրում են սեր, միություն, հարգանք, նվիրում, բարոյական բարձր արժեքներ և տոհմական պատվի զգացողություն: Այդ ընտանիքն իր զավակների համար սրբավայր է - ընտանիքը կայուն է ու զորավոր. զավակները հպարտ են ու բարի:
13.         Ընտանեկան հարաբերությունները երբեք դրական կամ բացասական չեն լինում. դրանք լինում են բնական կամ անբնական: Բնական են, եթե իրենց մեջ ունեն Տոհմի արժեքները. անբնական են, եթե իրենց մեջ չունեն տոհմայինը: Ընտանիքը Տոհմի մանրապատկերն է:

ժը. ՏՈՀՄԻ  ՄԱՅՐԸ

1.         Մայրացող կանա՜յք, խոնարհվեք Մոր առջև, որ հետո ձեր առջև խոնարհվեն: Հայրացող այրե՜ր, խոնարհվեք Մոր առջև՝ Տոհմը ծնող, Տոհմը սնող, Տոհմը պահող ու զորացնող Մորը ծնրադրեք: Այդպես է պատգամում Աստվածամայր Անահիտը:
2.         Կինը մայր է՝ Տոհմի մայր: ԵՎ ամեն մի կին դեռ չամուսնացած, պետք է զգա իր այդ առաքելական կոչումը - պետք է սրբությամբ պահպանի իր հոգին ու մարմինը մայրության համար:
3.         Այն կինը, որ չի զգում իր մայրության կոչումը - պիտանի չէ մայր լինելու:
4.         Կինը, որ մայր չէ կամ մայրանալու համար չէ նախապատրաստված՝ պարզապես էգ է: Կնոջ սրբությունը մայրության մեջ է:
5.         Կինը իր կուսությունը սրբությամբ պահելու է Տոհմի ընտանիքում մայրանալու և սրբանալու համար:
6.         Այն կինը, որ կուսությունից զրկվում է ընտանիքից դուրս՝ պղծում է իր մարմինն ու հոգին: Նա պղծում է նաև այն ընտանիքը, որի մեջ մտնում է:
7.         Այն կինը, որ իր կուսությունը ժամանակավրեպ է դարձնում և Տոհմի մայր չի լինում՝ պղծում է իր հոգին:
8.         Ընտանեկան կենակցումը հոգևոր է  - այն ամրացնում է ընտանիքը, հոգևոր ամբողջություն ստեղծում և Տոհմի շարունակելիությունն է ապահովում:
9.         Ընտանիքից դուրս կենակցումը զուտ մարմնավոր է - այն շնացում է, քանի որ հոգևոր ամբողջություն չի ստեղծում, ընտանիք է քայքայում և կասեցնում է Տոհմի օրինաչափ շարունակելիությունը:
10.         Ամեն մայրացող դեռ մայր չէ: Ընտանիքից դուրս սերունդ չի լինի: Ընտանիքից դուրս մայրացումը չարիքի ծնունդ է: Ընտանիքից դուրս ամեն մի ծնունդ՝ անտոհմիկ մի որբ - ազգային չարիք է:
11.         Մայրը - մայրացումն է ընտանիքի մեջ՝ տոհմածինն է մայրը: ԵՎ սրբություն է Տոհմի մայրը, քանզի պահպանում է Տոհմը և ապահովում է նրա հզորացումն ու շարունակելիությունը: ԵՎ Տոհմի մորն է մշտապես հովանավորում Աստվածամայր Անահիտը:
12.         Անհանդուրժելի են այն կիները, որոնք չեն լինում Տոհմի մայր - նրանք արժանի չեն սրբության, սիրո: Նրանք անարգանքի են մատնում իրենց հոգին և իրենք իրենց զրկում են իրենց շարունակելիությունից:
13.         Եթե կինը ազատ է իր կյանքի համար, ապա նա ազատ չէ իր երեխաների կյանքի համար: Նրա ծնած երեխաները իրենը չեն. նրանք Տոհմի զավակներն են: Ինքը ծնել է այդ Տոհմի երեխաներին, և ինքը այդ Տոհմի երեխաների մայր է:
14.         ԵՎ մայրը չի կարող երեխաներին կտրել իրենց Տոհմից. այլապես նա չարագործ է - նա ոճիր է գործում Տոհմի նկատմամբ՝ գողանալով նրա սերունդը. երեխայի նկատմամբ՝ որբացնելով նրան իր Տոհմից և իր նկատմամբ՝ վտանգելով իր շարունակելիությունը:
15.         Մայրը իր երեխաներին մայր է Տոհմի մեջ. Տոհմից դուրս նա մայր չէ:
16.         Իրավունքը Տոհմի մորն է: Այն կինը, որ պատասխանատվություն չի զգում Տոհմի առաջ - ոչ մի իրավունք չի կարող ունենալ:
17.         Իրավունքն առանց պատասխանատվության՝ անբարոյականություն է - դա իրավունք է չարիք գործելու, իրավունք՝ Տոհմը քանդելու, Տոհմի զավակին Տոհմից կտրելու, իրավունք՝ զավակ չծնելու և Տոհմի շարունակելիությունը վտանգելու:
18.         Մայրերի ափերի մեջ պիտի փնտրել Ազգի ճակատագիրը: Մի Ազգի բարքերը՝ գովելի, թե պարսավելի - կախում ունեն մայրերից:
19.         Ոչ իմաստուններ, ոչ թագավորներ օգնության կանչեք Հայրենիքին, այլ՝ տոհմածին մայրերի ազդեցությունը: Ցեղաշունչ մայրն է ազգային բարքերը սնուցողը՝ ազգախնամ Անահիտով ոգեշնչված:
20.         Ամենազորավոր զենքից զորավոր է Ցեղաշունչ մոր սերը: Այն կճեղքի ցանկացած զրահ, ապառաժ: Այն տիեզերական խորություն ունի և կարող է թափանցել ամենահեռավոր վայրերն անգամ՝ գտնելու իր որդուն և զորացնելու նրան իր օրհնությամբ:
21.         Ցեղաշունչ մոր հայրենասիրությունը՝ աստվածային կրակ, բոց ու ջերմություն - պիտի արթնացնի առյուծը իր Ազգի մեջ, պիտի բարձրացնի նրա առօրյա կյանքի թափը, պիտի քաղցրացնի ու հեշտացնի անձնազոհությունը:
22.         Մոր ոգիացած հայրենասիրություն, որից Ազգը արձակում է մի հրաշագործ ուժ, անհրաժեշտ՝ Հայրենիքի հզորության և ազատության համար: Ցեղաշունչ մոր սերը՝ որդու զորությունը սնող աստվածային աղբյուրն է: Սեր և նվիրում դեպի Հայրենիքը՝ ներշնչում և սնուցում է Ցեղաշունչ մայրը:
24.         Ահա թե ինչու՝ Մայր անունը պիտի դառնա ու մնա սրբազան մենաշնորհը  միայն ու միայն հայրենահավատ Տոհմի մայրերի և ոչ թե բոլոր մայրացողների:
25.         Իրենց որդիներով ճանաչել ու գնահատել կանանց: Անհայրենասեր ու անարի որդիների մայրը՝ անկախ իր հասարակական դիրքից, մեր կյանքում պիտի չվայելի հարգանք:
26.         Ամեն արժանին՝ սեր, հարգանք, ակնածանք - հայրենասեր մորը: ԵՎ ամեն ազգախնամ բարիք՝ հայրենասեր մորից - հերոս որդիներ, հաղթական դափնիներ, ազատ Հայրենիք:
27.         Քանի դեռ հայրենաշունչ մայրը կմնա որպես ՙբացակայող աստվածություն՚ Արի ընտանիքների մեջ - Չարին պիտի շարունակի իր արյունոտ խրախճանքը մեր Հայրենիքում:
28.         Ո՛վ, Արորդի՜ք, ձեր զավակների համար մայր ընտրեք կանանց, որոնց կաթը արյուն լինի, որոնց ծնունդը՝ հերոս ու վրիժակ:
29.         ՈՒնենանք առյուծածին մայրեր, որոնց արիական որդիները ավելորդ դարձնեն Հայրենիքը պաշտպանող արհեստական ամրությունները:

ի. ԱԶԳԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜ - դու չես կարող Ազգ ընտրել՝ դու ինքդ քո Ազգի ծնունդն ես: ԵՎ ինչպիսին էլ լինի քո Ազգը, այնուամենայնիվ, դու քո բնական որակներով նույնանում ես նրան: Այդպես է ավանդում Վահագնը:
2.         Ազգասիրությունը սիրո զգացմունք է - դա քո ազգային ամբողջության զգացողությունն է, որպես քո ժառանգական հիմք:
3.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ զգում ես քեզ ոչ թե որպես պարզ անհատ, այլ՝ որպես ազգային անհատ՝ քո Ազգի բնական ու անբաժանելի մասնիկ:
4.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ ինքնահարգ ես դու որպես ազգային անհատ:
5.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ զգում ես քո և քո Ազգի նույնությունը՝ դու քո Ազգն ես, քո Ազգը դու ես. Ազգիդ զորությունը քո զորությունն է, քո զորությունը՝ Ազգիդ զորությունը:
6.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ զգում ես քո շարունակելիությունը Ազգիդ մեջ և Ազգիդ միջոցով:
7.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ քո մեջ զգում ես քո Ազգի արյունը, ազգային բնավորությունը, մտածելակերպը:
8.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ պաշտում ես Ազգիդ որակական արժեքները՝ բարոյական, հոգևոր... ասել է՝ նպաստում ես քո Ազգի Ոգու հսկայացումին:
9.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ ապրում ես ցեղորեն. ասել է՝ պատասխանատվություն ես զգում Ազգիդ համար Ցեղիդ առաջ. ասել է՝ գիտակցում ես քո Ազգի դերն ու նշանակությունը Ցեղիդ ամբողջության մեջ և նպաստում ես Ազգիդ զորացմանը:
10.         Միայն Ցեղակրոնը կարող է ազգասեր լինել:
11.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ հավատում ես, որ ցեղաճանաչ Ազգը ապրում է ինքնահաստատման զորաշարժով, իսկ անցեղաճանաչ Ազգը՝ գոյապահպանման ջղաձգությամբ. որ ցեղաճանաչ Ազգը ապրում է Ցեղի համար, իսկ անցեղաճանաչ Ազգը՝ միայն իր համար. որ ցեղաճանաչ Ազգը ապրում է կյանքով, իսկ անցեղաճանաչ Ազգը՝ մահով. որ անցեղաճանաչ Ազգը անզոր է ու նվաստ, իսկ ցեղաճանաչ Ազգը՝ զորավոր է ու հպարտ, և նրա սակավաթվությունն, անգամ, դառնում է երկրորդական:
12.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ սրբությամբ պահպանում ես Ազգիդ արյան անարատությունը: Ազգի արյան անարատության նկատմամբ նախանձախնդիր չլինել, կնշանակե՝ տկարացնել ազգային որակները: Առավել նախանձախնդիր պետք է լինել Ցեղի արյան անարատության համար՝ Արի արյանը չպետք է խառնվի Չարի արյուն:
13.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ զգում ես քո Ազգը որպես Արի Ցեղածառի բնական մի ճյուղ. ասել է՝ զգում ես, որ քո Ազգը կարող է զորանալ միայն իր Ցեղածառի բնի վրա, իր Արմատից սնվելով:
14.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ քո Ցեղածառի Արմատի դեմ կատարվող ամեն մի ոճիր ընդունում ես որպես ոճիր քո Ցեղածառի դեմ, ուստի և՝ քո Ազգի դեմ:
15.         Ազգասեր լինել - ասել է՝ պահպանում և զորացնում ես քո Ցեղածառի Արմատը, որ Արարատում է - դա Արի Հայն է:
16.         Ազգասեր պիտի լինեն բոլոր Արի Ազգերը, իսկ Արի Հայը՝ ավելի, քան բոլորը - ազգապաշտ պիտի լինի Հայը. քանզի բոլոր Արի Ազգերը Ցեղի առաջ են պատասխանատու, իսկ Հայը՝ Ցեղի համար Արայի առաջ:
17.         Թե մի Արի Ազգ չապրի ցեղորեն՝ ինքը կտկարանա. իսկ եթե Արի Հայը չապրի ցեղորեն՝ Ցեղը կտկարանա, քանզի Արի Հայը ինքը Ցեղն է, Արի Ազգերի ծնողն է, Արմատն է Ցեղի:
18.         Ամեն մի Ազգ կորցնելով ցեղայինը՝ կարող է վերականգնել այն, սնվելով իր Արմատից: Իսկ եթե ինքը՝ Արի Հայը կորցնի ցեղայինը՝ կտկարանա հենց ինքը՝ Արմատը: Էլ ինչպե՞ս սնվեն Արի Ազգերը, ինչի՞ց: ԵՎ երկրի արարող Ցեղը կկործանվի:

իբ. ՊԱՏԵՐԱԶՄ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜ - Աշխարհը կառավարում է հակամարտության օրենքը: Հաղթում է հզորը և ո՜չ արդարը: Վա՛յ թույլերին: Այդպես է պատգամում Վահագնը:
2.         Պատերազմը աստվածային է. օրհնված է պատերազմը: Պատերազմը զորությունների ցուցադրություն է՝ մրցասպարեզ, ուր ամեն մի Ազգ իր զորությունն է ներկայացնում:
3.         Մեքենական կոպիտ ուժերի բախում չէ պատերազմը, այլ՝ Ազգերի հոգեկան կարողությանց. Ազգերի զորությունների հարաբերություն է պատերազմը:
4.         Իսկ թույլերը զորությունների այդ հարաբերության մեջ միայն զորությունները սնող կերի դեր են կատարում: Դա է բնական արդարությունը: Եթե չես ուզում կեր լինել - եղիր զորավոր:
5.         Պատերազմը սպանություն չէ, թեև մարդիկ զոհվում են այնտեղ. դա թեև դաժան, բայց առաքինի մենամարտ է մարդու և մահի:
6.         Պատերազմի օրենքը ազնիվ է ու վեհ. պատերազմը զորությունների մենամարտ է: Իսկ մենամարտը սպանություն չէ:
7.         Մենամարտը միայն ազնվականների մենաշնորհն է. տականքը երբեք չի մենամարտի. տականքը միայն կարող է սպանել:
8.         Պատերազմն էլ որպես զորությունների մենամարտ, Արի Ազգերի մենաշնորհն է միայն:
9.         Չարին պատերազմել չի կարող երբեք. Չարին կարող է միայն թալանել, քանդել ու սպանել: Ըստ այդմ՝ Արին ռազմիկ է ազնիվ, իսկ Չարին՝ դաժան ոճրագործ:
10.         Արի ռազմիկը միշտ պիտի պատերազմի. նա պիտի ելնի ռազմի ասպարեզ՝ ազնիվ մրցության, խաղա մահի հետ, հաղթի կամ հաղթվի:
11.         Իսկ Չարիի դեմ նա պիտի լինի լոկ վիշապաքաղ. նա պիտի պաշտպանի սերը չարիքից, արարման լույսը՝ կործանող մութից, Արի հարսներին՝ ստոր պղծումից, մանուկներին՝ անգութ սպանդից:
12.         Պատերազմը Աստվածների գոտեմարտ է. Վիշապն է հովանավորում Չարիներին. Վահագն է շարժում բազուկն Արիների և նրանց աչքերում արեգներ վառում:
13.         Վահագնը կռվում է միայն Վիշապի դեմ, քանզի Աստված միայն Աստծո դեմ է կռվում՝ լինի երկնքում կամ երկրի վրա. մարդերի դեմ նա ինչպե՞ս կռվի: Չարիների դեմ Արին է կռվում:
14.         Իսկ երբ երկու Արի ազգեր պատերազմում են իրար դեմ, Վահագնը հովանավորում է երկուսին էլ, որ նրանց պատերազմը սպանություն չդառնա:
15.         Կյանքը պատերազմ է անվերջ. և եթե երբեմն Ազգերը կռվադաշտում չեն, ապա նրանք զորանոցներում են:
16.         Չեզոքության են դիմում թույլերը միայն, հաճախ բաժանելով պարտվածների ճակատագիրը:
17.         Ամեն պատերազմ երկու նորերի պատճառ է դառնում, որովհետև չափված զորություններից և ոչ մեկն է իրեն վերջնականապես պարտված կամ հաղթած համարում: ԵՎ միշտ էլ պարտված կողմը դեռ իր նահանջի ճանապարհին մշակում է իր փոխվրեժի ծրագիրը:
18.         Մեկը հարձակվում է, մյուսը՝ պաշտպանվում - այդ երկուսից ո՞րն է մեղավոր: ԵՎ ոչ մեկը. իրավունք ունեն երկուսն էլ՝ պատերազմը արդար է երկուսի համար էլ: Խաղաղությո՞ւն ես ուզում՝ պատրաստվիր պատերազմի:
19.         Պատերազմը բնազդ է: Պատերազմը կազդուրվածի, առողջի ցանկությունն է, ինչպես և խաղաղությունը թույլի բաղձանքն է, հոգնածի երազը. կպարտվի այն Ազգը, որ շուտ է հոգնում:
20.         Խաղաղությունը երբեք հավերժական չէ - այն ժամանակավոր զինադադար է միայն:
21.         Խաղաղության չարաշահումն ավելի աղետավոր է պարտված Ազգի համար, քան նույնիսկ պատերազմը:
22.         Անբարոյականանում են անմարտունակ Ազգերը. և անբարոյականությունը կործանման նախապատճառն է. այդ Ազգն այլևս չի զգում Վահագնին և չի զորանում:
23.         Զորավորի համար խաղաղությունը զինադադար է լոկ՝ նորոգվելու, թարմանալու, պատրաստվելու պատերազմի նոր մրցասպարեզ մտնելու համար:
24.         Տկարի համար խաղաղությունը թշնամուց շնորհված մահաբեր հաշիշ է, քանզի թշնամին այդ խաղաղությունը շնորհում է նրան այնքան ժամանակ, քանի դեռ ինքը կուշտ է: Տկարի համար խաղաղությունը դանդաղ մահացում է:

իե. ՊԱՇՏԱՄՈՒՆՔ  ՄԵԾ  ՆԱՀԱՏԱԿՆԵՐԻ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜ - պատերազմում քո առաջին զինակիցներն են քո մեծ նահատակները: Այդպես է պատգամում Վահագնը:
2.         Քո հոգու մեջ փայփայիր պաշտամունքը քո մեծ նահատակների, որ Վահագնի զորությամբ, հաղթական հոգով և իրենց կյանքով քեզ Արև տվին: Հիշիր նրանց, որ գերեզմանի մեջ ննջելով՝ սուրն իրենց գլխի տակ դրին: Քաջերի բարձն է սուրը:
3.         Քո հզորագույն զինակիցները պատերազմի ժամանակ նախ և առաջ քո մեծ նահատակների ոգիներն են: Նրանք են առաջնորդում քեզ ճակատամարտի Մայր Հողի վրա:
4.         Քեզանից առաջ նրանք են հարվածում քո թշնամիներին: Զորավոր է նրանց հարվածը, թեև անտեսանելի: Նրանք հարվածում են թշնամու հոգուն, ընկճում նրան, հոգեպես նրան պարտության մատնում, և քեզ մնում է միայն սպանել նրա մարմինը:
5.         ԵՎ ազգովին դու այնքան ուժեղ ես պատերազմում, որքան ջերմ է քո պաշտամունքը դեպի քո մեծ նահատակները, քանզի պատերազմում չափվում են բանակները - հաղթում են մեծ նահատակները:
6.         Խեղճ է այն Ազգը, որ իր պայքարի ու խոյանքների ժամանակ չի զգում, թե իրեն աներևութաբար զորավիգում են իր մեծ նահատակները:
7.         Իր անմահներից չօգտվող, ասել է՝ սրանց պաշտամունքը չունեցող Ազգի բովանդակ ուժը իր թվի, իր քանակի մեջ է միայն:
8.         Իր ընտիր նահատակների պաշտամունքը չունեցող Ազգը ապերախտ է ու բարբարոս - անարժան ազատ Հայրենիքի, որը միշտ էլ իր նահատակների սրբազան աճյունից է բարձրանում:
9.         Իր նահատակների՝ իր անմահների դեմ մեղանչող Ազգը մեծապես մեղանչում է իր ապագայի դեմ: Անհոգի է՝ դեպի իր նահատակները անտարբեր Ազգը - դատապարտված բարոյական փտության:
10.         Եթե հերոսության ուրացումը յուրատեսակ դավաճանություն է, ապա մեծ նահատակների հիշատակի պղծումը՝ անբարոյականություն է: 

իզ. ՎԱԽԻ  ԱՎԵՐԸ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜ - զենքը անհրաժեշտ է, բայց արի ձեռքերի մեջ: Սա է կամքը Վահագնի:
2.         Ցեղային զգացողության թերին, անինքնավստահությունը, սարսափի հոգեբանությունը - ահա Ազգի և ազգային անհատի եռագլխանի թշնամին:
3.         Երկյուղը միշտ էլ ճիվաղներ է ստեղծում՝ մտացածին հրեշներ: ԵՎ Ազգերը պարտվում են հենց այդ ճիվաղներից:
4.         Վախը - դա անինքնավստահությունն է՝ անվստահություն դեպի իր և իր բանակի կարողությունը. դա հակառակորդի գերազանցության սպանիչ գիտակցությունն է:
5.         ԵՎ վախկոտի համար միշտ էլ ուժեղ է թշնամին, անգամ այն ժամանակ, երբ իր դեմ կռվողը իրենից թույլ է բոլոր առումներով:
6.         Թշնամիները նման են շների - որքան որ վախեցար, այնքան կհարձակվեն: Թշնամուց ավելի վտանգավոր է վախկոտությունը:
7.         Վախկոտներն են արիացնում, ուժեղացնում թշնամուն: Վախկոտներն են հեշտացնում թշնամու գործը: Վախկոտներն են տանուլ տալիս Հայրենիքը: Վախկոտությունն է իրական թշնամին - կռիվ նախ՝ վախի և վախկոտության դեմ:
8.         Վախի զգացումը բարոյազրկող է: Կեղծ է այն ամենը, որ հիմնված է վախի վրա՝ դա լինի կրոն, բարոյականություն, թե կարգապահություն:
9.         Պատերազմում հաղթական է հավատավորը՝ ով հաղթանակի հավատն ունի իր հոգում: Այն բանակը, որ իր մեջ հաղթել է մահվան սարսափը՝ անպարտելի է ու հաղթական:

իէ. ՀԱՂԹՈՒԹՅԱՆ  ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ

1.         Ո՛վ, Արորդի՜ - քո հաղթության խորհուրդը միայն քո Ցեղակրոնության մեջ է: Այդպես է պատգամում Վահագնը:
2.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ զգում ես, հավատում ես, որ քո Մայր Հողի վրա պարտվելը կրկնակի ու աններելի պարտություն է: Ասել է՝ որ իր Մայր Հողի վրա պարտվող Ազգը իրավունք չունի խոսելու ազատ Հայրենիքի մասին:
3.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ քո Մայր Հողի վրա կռվելով, քո Հողը պաշտպանելով, զգում ես, հավատում ես, որ քեզ հետ են քո մեծ նահատակները՝ մի ուժ, որի առաջ անզոր են բոլոր տեսակի ուժերը:
4.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ մարտի դաշտում զգում ես, որ քեզ հետ են Արայի Հայրական Օրհնանքը, Վահագնի Զորությունը, քո երկրի Արևը և քո բոլոր նախնիները, որոնց առաջ թշնամին մի ձյունե մեծություն է միայն:
5.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ որ կռվի ժամանակ քո սիրտը լցնում են քո դաշտերի շունչը, քո լեռների սեգությունը. քեզ օրհնում է հայրենի երկինքը:
6.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ զգում ես, տեսնում ես, լսում ես. ՙՀաղթությո՛ւն՚- աղոթում են մայրերն ու կույսերը քեզ համար. ՙՀաղթությո՛ւն՚- երգում են մանուկները. ՙՀաղթությո՛ւն՚- ղողանջում են զանգերը. բոլորը ամենուր գոչում են. ՙՔեզ հե՜տ ենք, առա՛ջ հաղթական՚: ԵՎ հոգիդ ու բազուկդ դառնում են հաղթական: ԵՎ հաղթում ես դու:
7.         Ցեղակրոն ես - ասել է՝ զորավոր ես, քաջ ես, հաղթական ես քո Մայր Հողի վրա: